(ok. 11 km) – szlak czerwony
Jedna z najpopularniejszych tras wycieczkowych pod Warszawą, lubiana i uczęszczana przez cały rok. Prowadzi niemal bez przerwy przez las. Początek szlaku znajduje się w pobliżu Centrum Zdrowia Dziecka w Międzylesiu. Wiedzie przez las oddzielający Międzylesie od Radości, najpierw monokulturami sosnowymi na skraju osiedla, później borem mieszanym. Obok mogiły żołnierskiej z 1944 r., na grzbiecie wydmy, dochodzą z lewej znaki zielone. Oba szlaki prowadzą wspólnie skrajem torfowiska. Po 2,5 km natrafiamy na Zielony Ług i węzeł szlaków.
Znaki czerwone wiodą stąd przez bór mieszany na wydmach, na skraj osiedla Zbójna Góra i dalej lasem na grzbiet wydmy. Dalej na skraj dużego torfowiska porośniętego lasem liściastym, zajmującego dno kotliny międzywydmowej. Wędrujemy krętą trasą, pograniczem torfowisk i wydm, malowniczym, typowym dla tych okolic pejzażem.
Mijamy krzyż brzozowy z tablicą poświęconą pamięci powstańców z 1863 r. oraz żołnierzom polskim z wojen w 1920 r. i 1939 r. Po ok. 7 km dochodzimy do torfowiska Biały Ług – najładniejszego z okolicznych torfowisk wysokich, przez większą część roku pokrytego wodą. Torfowiska wysokie powstają zazwyczaj w bezodpływowych zagłębieniach. Charakteryzują się ubogimi w składniki pokarmowe, bardzo kwaśnymi glebami. Stąd też odmienna, wyróżniająca je szata roślinna. Słowo „ług” jest wyrazem prasłowiańskim, oznaczającym bagno, mokradło. Również od słowa „biały” często tworzono nazwy bagien, np. Bieliny, Biele, Biławka; wiąże się to z bielejącą na mokradłach wodą, częstymi mgłami, kwiatami wełnianki, brzozami. Torfowisko Biały Ług było do niedawna eksploatowane. Projektowany jest tu rezerwat przyrody. Według miejscowej tradycji nazwa wsi pochodzi albo od wiązów, które tu rosły w dużych ilościach, albo od więzów, kajdan, gdyż tu i w sąsiednich wsiach jakoby osadzano przestępców. W 1809 r. kwaterował tu ks. Józef Poniatowski.
W latach powstańczych i wojennych w okolicy Wiązowny miały miejsce liczne bitwy i potyczki. Na wydmach wznoszących się na zachód od miejscowości można odnaleźć szczątki hitlerowskiej linii obronnej. W Wiązownie znajduje się pałac neobarokowy Lubomirskich z I połowy XIX w., otoczony parkiem krajobrazowym. W parku rosną m. in. wspaniałe wysokie jesiony i dąb o obwodzie 557 cm. Na północ od pałacu, przy głównej ulicy, wzgórek uważany niesłusznie za grodzisko, na nim krzyż z 1859 r. Na wschodnim krańcu miejscowości warto zobaczyć zabytkowy kościół.
Tekst: Gmina Wiązowna
