Długość ok. 21 km
Czas przejścia 9 godzin (w tym ok. 2 godzin przerw), tempo 3 km/h.
Dojazd do przystanku PKP w Starej Wsi pociągami osobowymi z Warszawy (Dw. Zachodni, Śródmieście i Wschodni) i Otwocka.
Powrót z Osiecka autobusami linii prywatnych w kierunku Otwocka lub Pilawy.
Bardzo malowniczy szlak poprowadzony wzdłuż krawędzi doliny Wisły, wśród typowego pejzażu kulturowego, pośród pól i łąk w mocno pofałdowanym terenie. Malowniczo położone wioski, punkty widokowe i liczne zabytki architektury, szczególnie wiejskiej. Szlak najpiękniejszy późną wiosną i latem, przy pełnym słońcu. Nie pozbawiony uroku także śnieżną zimą, kiedy stanowi ciekawy szlak narciarski. Trzeba uważać na znaki za Regutem i w okolicach Ponurzycy. Praktycznie cały położony w granicach Mazowieckiego Parku Krajobrazowego im. Czesława Łaszka.
I. Przez Lasy Celestynowskie.
Początek szlaku znajduje się na przystanku kolejowym w Starej Wsi, osadzie położonej malowniczo pośród lasów celestynowskich. Po kilkuset metrach szlak opuszcza zabudowania osiedla i kieruje się lasem na południe do Dąbrówki. Wieś malowniczo położona w dolince rozcinającej krawędź doliny Wisły. Za wsią wkraczamy w teren lekko pofałdowany porośnięty lasem. W jednej z kotlinek malownicze jeziorko śródleśne, nazywane Jeziórko, które zbiera wodę spływającą z okolicznych wzniesień. Niedaleko za nim dochodzimy do zabudowań wsi Lasek. Na skraju wsi, przy rozstaju dróg, węzeł szlaków (zielony: Kołbiel – Otwock i niebieski: Glinianka – Garwolin). Dalej za znakami ku południu obok osiedla Strzepki, w którym stoi ciekawa modernistyczna willa w otoczeniu parku z pomnikami przyrody. Urozmaiconym, pofałdowanym terenem (raz szczytem wydmy, innym razem dolinką strumienia) dochodzimy do trasy Mińsk Mazowiecki – Grójec (droga krajowa nr 50) i jednej z największych wsi w okolicy, Reguta. Jest to wieś bardzo rozbudowana, o XVI w. rodowodzie, w której zachowało się kilka zabytków tradycyjnego budownictwa wiejskiego. Dawniej silny ośrodek kołbielskiej sztuki ludowej. Przez wieś przechodzimy taką sama trasą jak szlak niebieski Glinianka – Garwolin.
II. Krawędzią tarasu wydmowego i Górami Ponurzyckimi.
Po minięciu ostatnich zabudowań kierujemy się na południe, mijając po lewej stronie Żółwią Górę i Żółwi Staw. Za stawem nadal na południe pośród sosnowych borków, zagajników i śródleśnych enklaw pól uprawnych. Uwaga na oznakowanie. Teren mocno pofałdowany poprzecinany dolinkami erozyjnymi. Po drodze przejście w bród przez jeden ze strumieni. Szlak prowadzi krętą trasą wzdłuż brzegu dawnej doliny wiślanej. Rozległe widoki na położony ok. 40 m niżej dawny taras zalewowy Wisły w kierunku Podbieli, Całowania i dalekiego Czerska. Następnie dochodzimy do Ponurzycy Galasy i dalej Ponurzycy Papizy. Są to kolonie wsi Ponurzyca, jednej z najbardziej malowniczych wiosek na Mazowszu. We wsi liczne przykłady budownictwa drewnianego, krzyże i kapliczki przydrożne. Ze wsią jest związanych wiele podań, legend i niesamowitych opowieści o czartach i innych diabelskich pomocnikach. Węzeł ze szlakiem zielonym Zabieżki – Chrosna i czarnym łącznikiem Ponurzyca – Podbiel. Za wsią nadal na południe pośród falistego terenu porośniętego lasem, udajemy się do malowniczej kotlinki Czarci Dół, otoczonej wzniesieniami. Z dolinką związana jest legenda o czarcie, chcącym wybudować kościół. W 1919 r. na dnie kotlinki odkryto, obecnie niezachowane cmentarzysko grobów kloszowych z okresu rzymskiego. Nieco dalej wzniesienie, z którego roztacza się piękny widok na Osieck i okolice. Niedaleko wierzchołka wzniesienia wznosiła się dawniej leśniczówka Czarci Dół, pozostałością której jest zdziczały sad owocowy. Dalej skrajem lasu i niewielkimi zagajnikami, w kierunku wschodnim, dochodzimy do uroczyska Stok, gdzie obok dużego głazu tzw. Czerwonego Kamienia rozstaj szlaków (zielony: Zabieżki – Chrosna). Następnie polną drogą przez pofałdowany teren i niewielką dolinkę Bałaban dochodzimy do linii kolejowej Pilawa – Skierniewice i dalej do samego Osiecka. Osieck to miasteczko o bogatej historii i kilku bardzo ciekawych obiektach zabytkowych świadczących o jego minionej świetności, m.in. monumentalny kościół parafialny i zachowany układ urbanistyczny dawnego miasta wraz z charakterystyczną małomiasteczkową zabudową. Szlak kończy się na rynku tuż przy przystanku autobusowym.
