Szlak rowerowy dookoła Otwocka z przejazdem przez Karczew.
Długość szlaku ok. 37 km.
Szlak do przebycia w ciągu 4 godzin (w tym 2 godziny na zwiedzanie i przerwy).
Początek i koniec szlaku znajduje się przy przystanku kolejowym Śródborów. Jest to miejsce dobrze skomunikowane z centrum Otwocka i z Warszawą, dzięki istniejącym połączeniom kolejowym i autobusowym.
Szlak o dużych walorach dydaktycznych, krajoznawczych i historycznych, w całości przebiegający na terenie miast Otwock i Karczew. Mimo tego przebiega głównie terenami niezabudowanymi, leśnymi i nadrzecznymi. Na trasie trzy rezerwaty przyrody, ścieżka dydaktyczna, kilka punktów widokowych, muzeum, liczne budowle drewniane z XIX w. wzniesione w stylu nadświdrzańskim i najcenniejszy zabytek regionu, barokowy kościół w Karczewie. Szlak dostępny o każdej porze roku.
Początek szlaku usytuowany jest na skrzyżowaniu ul. Narutowicza z ul. Literacką przy przystanku kolejowym Śródborów. Po drugiej stronie ul. Narutowicza widać współczesny kościół p.w. Niepokalanego Serca Maryi w Śródborowie o bardzo ciekawej architekturze wkomponowanej w sosnowe otoczenie. Stąd szlak wiedzie ul. Literacką w kierunku wschodnim, mijając po drodze kilka ciekawych przedwojennych, modernistycznych willi oraz ośrodek wypoczynkowo – szkoleniowy Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce „Śródborowianka” (www.tskz.pl). Na końcu ul. Literackiej szlak wkracza na tereny leśne. Kilkadziesiąt metrów dalej po lewej stronie widać początek zarośniętego drzewami nasypu kolejowego. Jest to pozostałość konnej kolejki wąskotorowej kursującej z okolic dzisiejszego przystanku kolejowego do folwarku Strachocin na przełomie XIX i XX w. Dalej trasa wiedzie wśród sosnowych lasów i wzdłuż torów kolejowych do granicy Otwocka. Kilkaset metrów dalej po prawej stronie, na szczycie przekopanej wydmy widoczne są ślady cmentarza wojennego jeńców Armii Czerwonej i żołnierzy niemieckich jednostek kolaboracyjnych z okresu II wojny światowej, którzy stacjonowali w Śródborowie. Dalej szlak dociera do ul. Stawowej mijając po prawej stronie rezerwat przyrody „Pogorzelski Mszar”. Następnie szlak przebiega leśnymi uliczkami na pograniczu Śródborowa i Jabłonny. Przed remizą OSP Jabłonna, skręca w lewo i biegnie leśnymi ścieżkami Meranu mijając po lewej stronie potężną wydmę a po prawej okresowe jeziorka dawnej nazywane „Czyste”. Po minięciu ogródków działkowych szlak skręca na wschód obok zarastającego bagna, nazywanego „Piekiełkiem”. Dalej trasa wiedzie szczytem bocznego ramienia Meranu, ciągnącego się równolegle do ul. Żeromskiego. Stąd między drzewami rozpościera się ładny widok na pola i łąki w kierunku Jabłonny. Ze szczytu szlak wiedzie ostro w dół jednym z jarów, wyżłobionych przez spływające wody deszczowe. Następnie uliczkami Wólki Mlądzkiej szlak wiedzie w stronę rzeki Świder, mijając po drodze budynki Narodowego Centrum Badań Jadrowych (www.ncbj.gov.pl). Okresowo droga ta może być trudna do przejechania, szczególnie wczesną wiosną i po intensywnych opadach deszczu. Po dotarciu do rzeki trasa skręca na zachód i dalej wiedzie drogami nadrzecznymi oraz uliczkami Mlądza. Na tym odcinku rzeka Świder jest uznana za rezerwat przyrody chroniący jej koryto wraz z 20 m pasem brzegów z każdej strony. Po minięciu zabudowań Mlądza rozpoczyna się odcinek szlaku bardzo atrakcyjny widokowo, wiodący nad samą rzeką. Następnie uliczkami Zamlądza i Świdra oraz ścieżkami nadrzecznymi szlak dociera do mostu kolejowego. Jadąc nad rzeką należy uważać na ścieżkę, która bardzo często biegnie nad samą wodą. Przy moście kolejowym w latach 60-tych, 70-tych i 80-tych ubiegłego wieku mieściła się jedna z licznie uczęszczanych plaż oraz znany ośrodek wypoczynkowy „Bagatela”, w którym można było m.in. wypożyczyć sprzęt rekreacyjny, a nawet kajak. Dalej trasa wiedzie do mostu kolejki wąskotorowej pozostałego po dawno zlikwidowanej linii z Wawra do Karczewa. Przy moście kolejki szlak skręca w ulicę Turystyczną i dalej prowadzi ulicami Mickiewicza i ul. Wierzbową, przy których zachowały się liczne drewniane wille wzniesione na przełomie XIX i XX w. w stylu świdermajer. Ten typ budownictwa w latach 80-tych XIX w. zapoczątkował na tych terenach Michał Elwiro Andriolli, który był właścicielem znajdującego się tutaj rozległego majątku, nazywanego „Brzegami”.
W dalszym ciągu szlak prowadzi brzegiem Świdra ścieżką wijącą się nad samą wodą. W tym miejscu trzeba uważać, żeby nie zjechać do wody. Po kilku kilometrach szlak dochodzi do drugiego historycznego osiedla „Bojarowa”, założonego pod koniec XIX w. przez Konstantego Moes Oskragiełło. Do dzisiaj zachował się tutaj murowany dworek wybudowany po 1880 r. Po minięciu kolejnego mostu trasa wiedzie do starego otwockiego wysypiska śmieci przy ul. Warsztatowej. Obecnie jrt to miejsce ćwiczeń dla motocyklistów. Po drodze mijana jest wiekowa neogotycka kapliczka p.w. Św. Rocha w Świdrach Wielkich. Po dojechaniu do starego wysypiska, które obecnie poddawane jest rekultywacji, warto wybrać się na jego szczyt. Ze szczytu rozciąga się rozległy widok w kierunku Wisły, rezerwatu „Wyspy Świderskie” i ujścia Świdra. Dla osób chętnych polecamy chwilowe odbicie ze szlaku i wykorzystanie przejazdu pod Szosą Nadwiślańską, aby po przejechaniu ok. 700 m, wyjechać na wiślaną skarpę przy ujściu Świdra. Roztacza się stąd widok na koryto „królowej polskich rzek”- Wisły. Po minięciu wysypiska szlak prowadzi szerokimi, utwardzonymi i ruchliwymi ulicami w kierunku Karczewa. Po przekroczeniu granic miasta trasa skręca w mało ruchliwe uliczki i doprowadza do karczewskiego Starego Miasta. Po drodze mijamy karczewski kirkut, który powstał pod koniec XVIII w. Zachowało się na nim jeszcze kilkanaście macew. Natomiast wzdłuż ul. Kościelnej zachowało się kilka tradycyjnych, małomiasteczkowych budynków mieszkalnych, typowych dla polskich miasteczek przełomu XIX i XX w. Na Starym Mieście znajduje się jeden z najpiękniejszych zabytków okolic, barokowy kościół p.w. Św. Wita z XVIII w. Otaczająca teren kościelny siatka ulic stanowi pozostałość oryginalnego układu urbanistycznego z okresu lokacji miasta w XVI w. Spod kościoła szlak skręca w ul. Mickiewicza i prowadzi w kierunku kolejnego kirkutu znajdującego się u zbiegu ulic Hrabiego i Czerwonej Drogi. Tu zachowało się do dnia dzisiejszego ok. 200 macew. Cmentarz ten powstał na początku XX w. i początkowo grzebano na nim głównie żydowskich pensjonariuszy otwockich sanatoriów. Po minięciu kirkutu szlak prowadzi do nad jezioro Torfy. Znajdujące się tutaj śródleśne, zarastające jezioro jest objęte ochroną jako rezerwat przyrody „Na Torfach”. Nad jego brzegiem wybudowany jest drewniany pomost widokowy, z którego można podziwiać piękno tego miejsca. Po opuszczeniu brzegu jeziora szlak dociera do budynku dawnej leśniczówki, w której obecnie mieści się Baza Edukacji Ekologicznej i niewielkie Muzeum przyrodnicze „Torfy” (www.parkiotwock.pl) prowadzone przez Zarząd Mazowieckiego Parku Krajobrazowego. Następnie szlak skręca w kierunku północnym i wiedzie uliczkami Soplicowa po drodze mijając duże wydmowe wzniesienie, nazywane Łysą Górą. Kiedyś okoliczna ludność opowiadała sobie straszne i dziwne historie o sabatach czarownic odbywanych w tym miejscu. Dalej trasa prowadzi leśnymi uliczkami osiedla. Przy ul. Bukowej znajduje się szeroki wjazd prowadzący do leśnej polany, na której ustawiony jest pomnik upamiętniający lotników, którzy rozbili się tutaj 11 listopada 1998 r., lecąc samolotem szkolno-bojowym TS 11 Iskra. Po lewej stronie, w oddali, widać budynki danego ośrodka szkolno-wychowawczego, na terenie którego ustawiony jest jeden z dwóch w Otwocku pomników upamiętniających pobyt dzieci koreańskich w Otwocku na początku lat 50-tych ubiegłego wieku. Z Soplicowa szlak dociera ul. Tadeusz do przystanku kolejowego Śródborów i tutaj kończy się za przejazdem kolejowym na początku ul. Literackiej.
